Gemengde gevoelens.

Soms heb je er opeens een jaarwisseling tussen met gemengde gevoelens.
Waarbij de melancholie plotseling om de hoek komt kijken.
Nou ben ik van nature geen dramatisch ingesteld persoon, maar dit jaar komt bij mij de melancholie gewoon even langs.
Nou ja, dan laat ik die maar binnen, is dat ook maar weer gebeurd.

Elk jaar heeft uiteraard zowel diepte- als hoogtepunten.
En soms komt alles bij elkaar en haal je in je hoofd herinneringen op.
Denk je opeens aan iemand die er niet meer is, of juist aan iemand die er gelukkig nog wel is.

Breek je met bepaalde tradities, of houdt ze juist in ere. Of begint met een nieuwe traditie! ( Deze moet ik nog even bedenken ...)

Dit jaar bak ik geen oliebollen. Bakken we geen kniepertjes. Maar gaan we wel voor gevulde eieren en de traditionele pan met snert.

Nee, niks zieligs, gewoon een jaaruiteinde van bezinning.

Wat klinkt dit opeens filosofisch!

Haha, bezinning met een flinke dosis humor en zelfspot hoor!

Ondertussen zit ik hier met een zeer drukke hond die gelukkig niet bang is voor vuurwerk maar het er wel heel druk mee heeft op zijn manier. We hebben een extra mandje bij de t.v. neergezet, de t.v. wat harder aan en dat gaat prima. Helaas is het niet voor elk dier zo.

Tussen alle bedrijven door ben ik de hapjes voor vanavond aan het maken, brul zo nu en dan een liedje mee, pink een traantje weg, (glim)lach bij een fijne herinnering en kan me eigenlijk helemaal niet voorstellen dat er zomaar weer een heel jaar voorbij is.
Zucht ....... waar blijft de tijd toch?

Ik eindig dit blogje dan ook maar met een uitspraak van mijn moeder ( als kind vroeg ik haar de oren van de kop, dus ook waar de tijd bleef) : daar maken ze nieuwe tijd van.

En zo is het maar net!

Op naar de nieuwe tijd, gemaakt van de oude tijd.

Einde van dit filosofisch verhaaltje.

Iedereen die dit leest wens ik een fijne jaarwisseling toe.

Met of zonder oliebollen, kniepertjes, snert, hapjes, vuurwerk en tradities!

Op de valreep.

Het einde van 2014 is in zicht.
Iedereen is vast bezig met allerlei voorbereidingen, herinneringen op allerlei gebied.
Ik doe dit jaar niet mee aan het fantastische jaar gebeuren van facebook.
Niet voor iedereen was het een fantastisch jaar.
Toch nog even een kleine terugblik met humor om het jaar af te sluiten.
De laatste verjaarde blunder zal ik maar zeggen.

Wederom vond het plaats op Kardinge.
Elk jaar op 1 januari werden er de zogenaamde nieuwjaarsritten gereden. Op de schaats wel te verstaan.
Het hele gebeuren werd voorafgegaan met een vreugdevol samenzijn onder het genot van warme chocolademelk.
Die chocolademelk werd door ons geleverd aan de rand van de ijsbaan in grote containers.
Op het moment dat de wedstrijden begonnen waren werd aan mij gevraagd die containers van de ijsbaan af te halen.
Natuurlijk wilde ik dat met veel plezier doen.
Ik toog met een Marietje ( karretje) richting ijsbaan om de hele heisa op te halen.
Enthousiast als ik ben laadde ik de chocomelkcontainers op mijn karretje waarbij ik de eerste de beste stekker die ik tegen kwam resoluut uit het stopcontact trok.

Opeens zag ik wat verbijsterde blikken van schaatsers toen ze richting scorebord kwamen. En er stoven plotseling wat juryleden de ijsbaan op.
Wat was er toch aan de hand?
Oeps, ik had nietsvermoedend per ongeluk de stekker van het scorebord in plaats van die van de container enthousiast uit het stopcontact getrokken.
Mijn poging om deze fout nog gauw te herstellen door middel van de stekker er weer heel snel in te stoppen mislukte helaas.
De score bleef 000,000

Met een rood hoofd vertrok ik naar boven, met lege containers chocomelk.
Op de vraag waarom heb je zo'n rood hoofd heb ik wijselijk niet gereageerd.
Pas later, heel veel later, heb ik verteld wat ik had uitgespookt.
En ik hoefde nooit meer op 1 januari chocomelkcontainers op te halen.....

Langs deze weg wil ik iedereen fijne herinneringsdagen toewensen.
Mooie, komische, verdrietige, humorvolle, maar vooral met de blik gericht op de toekomst en de tijd om alles een plekje te geven.