Zegeltjes en airmiles.

Mijn moeder en mijn oma spaarden zegeltjes en punten.
Ik denk dat ik erfelijk belast ben want ik heb dezelfde tic.
Weliswaar nu in een wat moderner jasjes gegoten, ik knip geen punten meer van pakjes margarine en jampotjes ( Flipje!) maar heb een lading klantenkaarten in mijn portemonnee.
Dat is soms wel eens lastig bij de kassa als ik me eerste een ongeluk moet zoeken naar de juiste kaart maar ik laat me geen enkel spaarpuntje ontgaan.
Wel spaar ik nog koopzegels van Albert Heijn.

Mijn moeder bewaarde in elke trommel ( uitgeknipte) punten; Douwe Egberts, Zeeuws Meisje, Blue Band, Betuwe jam en uiteraard toen ook al Albert Heijn zegels.
Wat een vreugde als er weer een boekje vol was en er iets gratis verkregen kon worden!
Een pan, een mixer, een servies, Flipje boekjes, noem maar op.
Sparen loont dus kreeg ik hierdoor mee.

De grootste vreugde beleefde ik bij mijn grootouders. In de keuken stond een enorme eettafel met twee laden in het midden. Als ik daar ging logeren mocht ik zegeltjes plakken. Oma bewaarde alle zegeltjes in één van die laden en kleine ikke mocht ze in de boekjes plakken.
Achteraf gezien natuurlijk zeer wijs van oma, ik was uren zoet!
Gezeten aan de keukentafel kreeg ik een schoteltje met een nat sponsje. Daar bevochtigde ik dan die zegeltjes mee en plakte ze zo netjes mogelijk in de boekjes.

En raar maar waar, ik doe nu nog steeds hetzelfde. Ik bewaar alle zegeltjes in een la van mijn dressoir en ben uren zoet om ze één keer in de zoveel tijd netjes in de boekjes te plakken.
En eerlijk gezegd ben ik nog steeds net zo blij als ik een boekje vol heb.....hahaha.

Vandaag was het dubbele vreugde voor mij.
Ik had twee zegelboekjes van Albert Heijn volgeplakt maar had ondertussen ook ongemerkt een hele lading airmiles gespaard. Die vergeet ik vaak, je laat je kaart scannen maar ziet er verder eigenlijk niets van.
En de airmiles aanbiedingen die je via de mail krijgt vind ik bijna nooit interessant.
Vanmorgen liep ik in de Albert Heijn omdat ik wat vergeten was en opeens zag ik een bonusaanbieding die ik niet kon weerstaan.
Een gietijzeren Hackman braadpan! Die wilde ik al een hele tijd maar was me te duur. En daar stond ie dan, voor de helft van de prijs bij inwisselen van airmiles.
Nou ja, zegelboekje ingeleverd, airmiles ingewisseld en nu ben ik "gratis" in het bezit van een nieuwe gietijzeren Hackman braadpan.
Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen....

De pan is afgewassen en wordt nu ingewijd door er een lekkere boeuf bourguignon in te bereiden.

Help, mijn man heeft een hobby!

Mijn man heeft een hobby, hij verzamelt oldtimers.
Ondertussen hebben wij een heel assortiment "ouwe troep" zoals hij het noemt.
Een motor, een camper, een auto, een bootje en .... brommers.

Het begon allemaal een paar jaar geleden toen hij het plan opvatte lid te worden van een oldtimer brommerclub.
Iets van jongensjaren herbeleven, krijg je geloof ik als man op een bepaalde leeftijd. :-)
De leeftijd van de meeste leden is dan ook 50 +.
Het eerste brommertje was gauw gevonden en gekocht, een Puch.

En toen begon het....
Oranje was het geval, uit 1976 en in originele staat (dat schijnt belangrijk te zijn) en alvorens er mee gereden kon worden moest er uiteraard aan gesleuteld worden.
Uit de garage kwamen de meest vreselijke geluiden. Starten, stilte, geknetter. En er kwamen rookwolken uit zowel de garage als uit Peters oren. En dat geknetter kwam ook regelmatig uit de mond van Peter.
Diverse onderdelen passeerden de revue. Voor mij Chinees; blokjes, cilinders, mengsmering, bougies en nog veel meer.

Eindelijk was het oranje gevaarte klaar om geschouwd te worden. Op naar Groningen en gelukkig werd het kenteken verstrekt.

Toen volgde natuurlijk de eerste rit met de club! Bepakt en bezakt met een rugzak koffie en ( ja hoor, daar zijn ze weer) broodjes ei ging Peter strijdvaardig zijn eerste rit aan.
Wonder boven wonder ging alles goed, de rit werd volbracht zonder problemen, misschien alleen een klein beetje "zadelpijn".
Na afloop een borreltje drinken en iedereen ging voldaan huiswaarts.
Tja.................
En toen ging de telefoon ... : " Als je lacht, vermoord ik je".
Onderweg naar huis begon de brommer opeens wat rare geluiden te maken.
Mmmmmwbob, mmmmmmmmwbob, mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmwbob, klik, stil.
Midden in de rimboe stond hij stil.........zonder benzine!!!!!!
Natuurlijk heb ik absoluut niet gelachen en ben met een jerrycan benzine naar hem toe gereden en heb hem als toegewijde echtgenote gered van een nachtje doorbrengen in een hooiberg.

Zelf ben ik ook een keertje mee geweest, in de bezemwagen, en ik heb me kostelijk vermaakt. Al die volwassen, iets oudere mannen, op hun jongensdroom. Sommigen hadden niet helemaal meer het postuur van een 16 jarige en zaten zowat met hun oren tussen hun knieën op een Kreidler, Zundapp of weet ik veel wat.

Na het oranje geval kwam er een paarse. Een "aandrukkertje" heet dat geloof ik. Maar nadat Peter tot groot vermaak van alle buren met een steeds roder hoofd de straat op en neer rende om die brommer aan de loop te krijgen werd dat snel veranderd in een kickstarter.

En nu staan er inmiddels 3 in de garage. En aan elke brommer wordt gesleuteld, komen de rookwolken overal uit evenals het geknetter.

Wat er nou zo leuk aan is om door weer en wind, met ijzige kou, een rit van 50 km te maken en dan verkleumd tot op het bot en met een houten kont thuis te komen zal ik nooit begrijpen. Daar moet je vast een man voor zijn boven een bepaalde leeftijd.

Ik blijf lekker thuis, bij de telefoon uiteraard, met een jerrycan benzine startklaar bij de hand.

En na zo'n rit is er niets lekkerder dan eerst een hete douche ( geen foto ) en dan een kommetje gloeiend hete uiensoep en een bordje stamppot andijvie om weer op temperatuur te komen. En na deze ontdooiing komen uiteraard de stoere verhalen.

Maar ik lach hem nooit uit, hahahahaha.

.