zaterdag 21 mei 2016

Hoe ouder hoe gekker........

Het moge u niet ontgaan zijn dat ik mij zo langzamerhand in mijn tweede muzikale jeugd bevind.
In mijn eerste muzikale jeugd jubelde ik er al vrolijk op los.
Te pas en te onpas uiteraard.
Maar dat te onpas leverde mij van de iets oudere medemens meestal een vriendelijke en begripvolle glimlach op.
Op mijn beurt schonk ik de iets oudere medemens een meewarig glimlachje als die iets raars of geks deed in mijn ogen.
Zo langzamerhand zijn de rollen omgedraaid.
Bij een spontane uitbarsting, een flashmob bijvoorbeeld ( ja, ik ben best met mijn tijd meegegaan ), ben ik nu degene die een vriendelijke en begripvolle glimlach geef.
En als ik eens raar doe, als iets ouder medemens, krijg ik die meewarige glimlach van de jeugd.

Zoals vorige week, in de plaatselijke supermarkt.
Sinds ik "op koor" zit jubel ik er in mijn tweede muzikale jeugd weer lustig op los.
Te pas en te onpas.
Nou is dat te pas niet zo'n probleem.
In de besloten veiligheid van mijn eigen huis hoef ik alleen maar wat oordopjes uit te delen aan mijn huisgenoten.
En als ik in de auto jubel valt het ook wel mee. Ik krijg wel eens wat bevreemde blikken van medeweggebruikers als ze mij inhalen of naast me in de file staan, maar ach, dat is nog steeds in de veilige beslotenheid van mijn eigen auto en niemand die verder wat hoort. Ze zien me alleen maar rare gezichten trekken.
Lastiger wordt het in de supermarkt.
Opeens hoor ik tijdens het winkelen aldoor maar liedjes die wij op het koor zingen.
En ik kan het dan blijkbaar niet laten om gezellig achter mijn winkelwagentje "mijn partij" mee te zingen.
Vorige week hoorde ik opeens tijdens het winkelen :" All about that bass".
Fantastisch! Enthousiast begon ik mee te zingen, even vergetend dat ik me niet in de veilige beslotenheid van huis of auto bevond.
En kreeg ik  opeens wat meewarige blikken van de jeugd waar ik niets van snapte.
Totdat ik door kreeg dat ik swingend achter mijn winkelwagentje nogal hard en te onpas aan het meebrullen was.......
Gelukkig dat ik met twee handen het wagentje moest duwen anders had ik er vast ook nog de bijbehorende dansjes bijgedaan.
Welke blikken ik dan van de jeugd had gekregen weet ik niet!

Misschien moet ik de volgende keer als ik boodschappen ga doen maar een briefje meenemen waarop staat dat ik ongevaarlijk ben, mijn pilletjes heb gehad en dat er geen busje gebeld hoeft te worden.