Waarbij de melancholie plotseling om de hoek komt kijken.
Nou ben ik van nature geen dramatisch ingesteld persoon, maar dit jaar komt bij mij de melancholie gewoon even langs.
Nou ja, dan laat ik die maar binnen, is dat ook maar weer gebeurd.
Elk jaar heeft uiteraard zowel diepte- als hoogtepunten.
En soms komt alles bij elkaar en haal je in je hoofd herinneringen op.
Denk je opeens aan iemand die er niet meer is, of juist aan iemand die er gelukkig nog wel is.
Breek je met bepaalde tradities, of houdt ze juist in ere. Of begint met een nieuwe traditie! ( Deze moet ik nog even bedenken ...)
Dit jaar bak ik geen oliebollen. Bakken we geen kniepertjes. Maar gaan we wel voor gevulde eieren en de traditionele pan met snert.
Nee, niks zieligs, gewoon een jaaruiteinde van bezinning.
Wat klinkt dit opeens filosofisch!
Haha, bezinning met een flinke dosis humor en zelfspot hoor!
Ondertussen zit ik hier met een zeer drukke hond die gelukkig niet bang is voor vuurwerk maar het er wel heel druk mee heeft op zijn manier. We hebben een extra mandje bij de t.v. neergezet, de t.v. wat harder aan en dat gaat prima. Helaas is het niet voor elk dier zo.
Tussen alle bedrijven door ben ik de hapjes voor vanavond aan het maken, brul zo nu en dan een liedje mee, pink een traantje weg, (glim)lach bij een fijne herinnering en kan me eigenlijk helemaal niet voorstellen dat er zomaar weer een heel jaar voorbij is.
Zucht ....... waar blijft de tijd toch?
Ik eindig dit blogje dan ook maar met een uitspraak van mijn moeder ( als kind vroeg ik haar de oren van de kop, dus ook waar de tijd bleef) : daar maken ze nieuwe tijd van.
En zo is het maar net!
Op naar de nieuwe tijd, gemaakt van de oude tijd.
Einde van dit filosofisch verhaaltje.
Iedereen die dit leest wens ik een fijne jaarwisseling toe.
Met of zonder oliebollen, kniepertjes, snert, hapjes, vuurwerk en tradities!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten