Tenminste hier, in huize Pietje Precies.
Ik heb al eens eerder geschreven dat ik elk jaar mopper dat ik dit nooit meer doe, maar toch, elk jaar halverwege november de Kerstkriebels weer toeslaan.
Heel voorzichtig begin ik dan echtgenoot erop voor te bereiden dat de kerstspullen binnenkort weer van zolder afgehaald moeten worden.
Na het gebruikelijke gemopper, gezucht en gekreun wordt de trap gehaald en komt doos, na doos, na doos van zolder.
Het lijkt wel of het elk jaar meer wordt, en dat is natuurlijk ook zo aangezien ik het niet kan laten elk jaar iets te kopen wat ik opeens nog vreselijk dringend nodig heb. :-D
En dan begint het Grote Kerstprutsen!
Deel voor deel sleep ik als eerste de kerstboom naar beneden.
Na bijna een jaar opgesloten in een doos op zolder te zijn geweest, zijn alle takken wat stram en stijf.
Niks geen simpel openklappen en hij staat, nee, elke tak wordt gerangschikt, gebogen en op de juiste plaats gezet totdat er geen draadje van de lampjes of de stam meer te zien is.
Uren later zijn de ballen aan de beurt.
Elke bal wordt met een rood strikje zorgvuldig aan de, inmiddels soepele takken, bevestigd.
Als laatste, ik zit inmiddels onder de schrammen en glitters, volgt het bedekken met engelenhaar.
Dat is gewoon een tik van mij, ik vind het mooi als de kerstboom er een beetje diffuus uitziet.
Geen felle lampjes, maar een wat verborgen schijnsel.
Ook al zeg ik het zelf, na uren prutsen, mag het eindresultaat er zijn.
En nu staan er slecht een doosje of tien met huisjes, lampjes, dorpjes ........... maar dat is voor morgen.
Ik denk dat we maar een patatje gaan eten, hahaha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten