Na het Opzetten van de Kunstkerstboom is Het Dorp aan de beurt.
Elk jaar maak ik een dorpje op het dressoir.
En net zoals bij de boom ben ik daarin een ontzettend Pietje Precies.
Allereerst moet het dressoir, zonder plastic rozen, ontruimd worden. Ik pak de hele boel in een doos en hoop dat ik over een paar weken nog weet waar ik alles gelaten heb.
Eerst de ondergrond, een wit fleece kleed.
Dan de compositie.
Welk huisje komt waar?
Waar laat ik de lampjes, de snoertjes, de bomen?
Bij mij mag er geen snoertje zichtbaar zijn.
Ik frommel en frutsel net zo lang tot alles naar mijn zin staat.
Peter is dan meestal het huis al uitgevlucht.....
En dan volgt de afwerking, de finishing touch.
Met eindeloos geduld ben ik in de weer met plukjes kunstsneeuw.
Werk hier een snoertje weg, daar een batterijdingetje, net zolang tot het geheel op een winters sneeuwlandschap lijkt zonder zichtbare snoeren of batterijkastjes.
Die zitten netjes verstopt onder de sneeuw.
Het enige "probleem" is dat ik alleen weet waar alle aan- en uitknopjes onder de sneeuw verstopt zitten.
Met als resultaat dat ik dan ook degene ben die elke dag alles aan en uit doe. :-D
Maar ........ ik doe het gewoon elk jaar weer, op mijn dressoir, zonder plastic rozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten